Valkenburg 64

VALKENBURG 64

In het Limburgse Valkenburg aan de Geul staan verrassende ontwikkelingen op het programma. In deze toeristische stad werd rond 1984 nog een DamOlympiade gehouden in de tijd dat Burgemeester Paul Gilissen de scepter zwaaide. Inmiddels zijn we 25 jaar verder. De damsport heeft bepaalde ontwikkelingen meegemaakt. De Wereldtitel is na de Nederlandse inbreng tussen 1972 - 1984 (met Ton Sijbrands en Harm Wiersma ) lange tijd opnieuw in Russische / Oost-Europese handen geweest, maar in 2016 en 2018 overgenomen door Roel Boomstra onder andere na terugtrekking van de Rus Alexander Georgiev. In 2016 werd de Groninger Martin Dolfing in het Braziliaanse Sao Paulo, bijna wereldkampioen Braziliaans dammen op de 64 velden na ondersteuning vanuit een Nederlandse denktank.Het dammen heeft de laatste tien jaar als belangrijkste nieuw land China erbij gekregen, maar de denksport staat door de veranderde tijd ook onder druk.

Het Theodoor Dorrenplein in het centrum van Valkenburg tegenover het VVV-kantoor

Een aantal liefhebbers van de damsport hebben besloten nieuwe initiatieven te ontwikkelen.
Zo wordt in Valkenburg een nieuwe damclub op de 64 velden opgericht, aangezien het kleinere 8x8 bord een mooie introductie is voor nieuwe denksportliefhebbers om de rijke mogelijkheden van het dammen te leren kennen.

 

Land van de aardappeleters

Vol goede moed gingen wij die mistige ochtend onderweg naar het land van de aardappeleters. Daar waar ooit de Zuiderzee stroomde en plaats gemaakt heeft voor kleffe klei als voedingsbodem voor nieuwe initiatieven. Gedreven door een houding van valse bescheidenheid met een ondertoon van geveinsde christelijkheid, die plaats gemaakt heeft voor dweepzuchtigheid. Ter plaatse aangekomen bij het oord der Emmelen en de koets gemanoeuvreerd naar een locatie waar parkeren zonder kosten mogelijk is, begaven wij ons naar het wereldrecord “voorover buigen”. Indirect georganiseerd door de gluiperige onderdanigheid van de wereld “ja knikkers organisatie” en landelijk vertegenwoordigd door het koninklijke collectief van neerbuigend voorover hangen. Bij aankomst viel het op dat er een speciale ingang voor de buigers was gerealiseerd die wij zullen aanduiden als de theatrale ontvangst. Na de eerste vriendschappelijke buigingen kon iedereen die niet van de organisatie of insiders was – dit was slechts een beperkt gezelschap – koffie zonder koek op eigen kosten tot zich nemen. Er waren 42 plaatsen gerealiseerd voor een bont gezelschap van buigers die zich op de één of andere manier verdienstelijk had gemaakt bij het spel van voorover buigen. Een houten tableau met veertig ronde maniakaal aandoende kreupelhout voorwerpen waren de aanleiding voor de buigpartij. Het onderkruipen en het krombuigen werd in hoge mate gewaardeerd door de “Stichting tot behoud van het neerbuigen” met haar voorzitter Bertus Druipsteen, ooit nog jeugdkampioen in een zwak jaar van het kreupelhout. De opening werd verricht door spreekstalmeester Hendrikus Biermans, die iedereen in de zeik nam zonder dit te laten merken. De wereldkampioen haarspeld kruipen – want daar was het iedereen om te doen – bleek inmiddels gearriveerd te zijn en niet veel later zou het feest der herkenning beginnen. Druipsteen wees de aanwezigen erop te waken voor het fiasco rond de komst van Nono Djofeng, die ooit voor Piet Snot was gekomen. Niemand mag de zandloper van de kampioen tot het laatste korreltje opmaken. De buigzaamheid van de deelnemers werd op de proef gesteld en represailles van complete uitsluiting tot de gevreesde opdruk oefeningen – waar iedere buiger bang voor was – waren in het vooruitzicht gesteld. De buigers deden wat van hen verwacht werd. De gevierde haarspeldbocht kruiper mocht een nieuw record op zijn naam schrijven en tot laat in de avond was voor iedereen aardappelpuree beschikbaar zolang je maar buigen en kruipen kon. * * Een abonnement op “De onderkruiper” met meer van dit soort doorluchtige verhalen is mogelijk. De kosten – die lopen via de stichting tot behoud van neerbuigen en bedragen slechts vijfhonderd duizend euro per jaar. Dit is inclusief de oefeningen in het neerbuigen die maandelijks worden gegeven.(zie onder)

Duistere motieven

Dammen is een spel, waarin het uiteindelijk draait om finesses en motieven. Het mag niet zo zijn dat van te voren al vast staat hoe alles zal gaan. Daarom was het ook volstrekt tegen de principes van sport en topsport in om een bevoorrechte positie te geven aan bepaalde toppers in de nationale titelstrijd als kwalificatiebasis voor het WK. In een titeltoernooi is een basisprincipe "gelijke monniken gelijke kappen" en de protestbrief van het meerendeel van de spelers zou moeten resulteren in een officieel protest tegen de houding van een Bond, de overkoepelende sportorganisatie en de lokale organisatie als uitvoerder. Het is namelijk in strijd met de statuten van de sport om dergelijk wanbeleid toe te laten. Veelbetekenend is ook dat de meeste spelers bang zijn voor represailles, die hun sportloopbaan kunnen schaden. Het geeft wel aan dat er iets goed mis is in de damwereld. Toch wel ongelooflijk dat bestuurders van een denksport niet in staat zijn om volgens de regels van goed bestuur hun taken uit te oefenen. De rol van NOC & NSF mag hierbij ook wel eens onder de loep worden genomen, want het kan niet zo zijn dat bepaalde berichten nu niet langzamerhand op dit niveau zijn doorgedrongen om dan vervolgens gepaste maatregelen te nemen ter bescherming van de harmonieuze sfeer in de sport vanuit een te corrigeren visie. Ik onderstreep dit hierbij binnen het krachtenveld van de sportbeoefening als het toepassen van 'duistere motieven', zonder transparante argumentatie. Het kampioenschap op zich liet vervolgens een scherpe strijd zien, waarin vooral Roel Boomstra zijn kwaliteiten volledig waar maakte. Hij is voldoende gekwalificeerd om ook zonder een bevoorrechte positie zich voor de WK-cyclus te plaatsen. De partijen gaven veel strijd te zien, maar het aantal toeschouwers was beperkt. De plaatselijke organisatie was hier niet blij mee. Opnieuw komen duistere motieven naar de voorgrond. De slotronde werd niet online uitgezonden. Een besluit dat enorm veel kwaad bloed heeft gezet en waarin bepaalde bestuurders / organisatoren zich wel erg in de kaart laten kijken. In psychosociaal opzicht - ook managers kunnen krankzinnige maatregelen nemen - is het nog wel verklaarbaar. De focus is nu ineens niet meer gericht op de spelers, maar op de organisatie die hiermee hun eigen belangrijkheid onderstreept. Daar zijn ze dan wel in geslaagd, hoewel de uitwerking een volstrekt tegenovergesteld resultaat krijgt. Een enorme domper op een technisch hoogstaand toernooi. Het kampioenschap van Nederland is een KNDB aangelegenheid. De elektronische borden en de software zijn beschikbaar voor damminnend Nederland en voor iedere websitebezoeker uit binnen - en buitenland. De website liet weliswaar te wensen over, maar het dan ineens niet meer uitzenden van de finale is meer dan een misplaatste grap. Dit is in strijd met de waardigheid rond de sport en de waardering van haar topspelers en kampioenen.

Als afsluiting de spectaculaire slotfase van de partij Jasper Lemmen - Roel Boomstra, waarin de nieuwe Nederlandse kampioen in een eindspel met 'duistere motieven' de winst laat lopen.

Wit had zichzelf vanaf het late middenspel onnodig in de problemen gebracht, maar herstelde dit in de slotfase door een uitgekookte verdediging. Roel had bij (veel) meer bedenktijd ongetwijfeld aangestuurd op een winnend slotakkoord. Alleen door subtiel manoeuvreren is m.i. winst mogelijk. In de partij werd 65..., 33-38 gespeeld. Wit kwam toen met 66. 3-25!, 43-48 A. 67. 4-27! met direct remise, omdat op 38-42 68. 27-43 volgt. A): Op 43-49 volgt 67. 4-36! , 49-44 68. 25-48, 44-40 (zwart moet rekening houden met 36-27) 69. 48-26, 40-23 en nu bijv. 70. 36-27, 23-32 71. 27-18, 47-36 ( op 38-43 volgt 26-17 en wit bezet de tric-trac lijnen met standaardremise, terwijl op een zet met de zwarte dam op 32 de 'herhaling' 18-27 volgt) 72. 18-1 en zwart kan op basis van herhaling van zetten wit niet van de bezetting van beide tric-trac lijnen afhouden. Bijv: 32-28 73. 1-6, 28-23 74. 6-1 enz. (Let wel: zonder Kingsrow te gebruiken). Op grond van deze wetenschap moet zwart in de diagramstand eerst 65. 43-39! spelen om dan vervolgens langs een lange weg op termijn met 33 en 35 te promoveren en dan als wit beide dammen op de hoofdlijn heeft te winnen volgens een werkwijze die ik gemakshalve - maar ook met enig eerbetoon - "de methode van Peter Pippel" noem. Beter bekend als de organisator van het Salou damtoernooi.

Dringen in de top

Dringen in de top

Dammen is ook zich verdringen, eigenlijk het belangrijkste wapen om de opponent - weliswaar met sportieve middelen - voor te blijven. Dat kan meestal alleen door bestormen of belegeren en belagen en daarbij het aanpakken en zo nodig chargeren, maar wel op tijd toeslaan. Het klinkt allemaal hard en de soep wordt nooit zo heet gegeten, maar het gaat uiteindelijk wel om de concurrentieslag. Je moet de opponent letterlijk een slag voorblijven. Daar is mentaliteit voor nodig. Ook een eigen timemanagement en zorgvuldig omgaan met je energie en je eigen aanwezige kennis in relatie tot de te realiseren speelplannen en strategie.

Mike Koopmanschap

Grote kanshebber om het toernooi te winnen is Mike Koopmanschap van de organiserende vereniging. Door zijn productieve speelstijl en mee door een verkeerd timemanagement van grootmeester Auke Scholma staat Mike tot op de voorlaatste dag bovenaan. Hij heeft namelijk de hoogste tegenstanderrating en als niemand hem op wedstrijdpunten voorbijstreeft en de partij tegen sluipmoordenaar Vadim Wirny gelijk spel wordt dan kan hij het toernooi winnen. Gezien het programma is dit scenario niet onmogelijk. Alleen Vadim Wirny is een geslepen opponent, die zelfs de legendarische Alexander Dybman in zijn gloriejaren onderuit haalde. De clubgenoot van Mike; Steven Wijker werd vanuit de volgende diagram ook hardhandig van het bord gezet. Vadim Wirny - Steven Wijker. Partij: 20. 40-35, 14-19 21. 35-30, 19-23 22. 28x19, 9-14 23. 44-40 Wit staat zo goed dat 48-42 en 33-29 genegeerd wordt. Verloop: 14x23 24. 49-44, 10-14 25. 48-42, 4-10. Na 14-19 zou 26. 33-28x28 volgen en 13-19x19 en 40-35! gaat ook niet goed voor zwart. In de partij volgde vernietigend 26. 24-19, 13x35 27. 33-28, 22x24 28. 31x13, 8x19 29. 34-30, 25x34 30. 40x27 met schijfwinst en partijwinst. Kort en krachtig.

Grote kanshebber om het toernooi te winnen is Mike Koopmanschap van de organiserende damclub. Door zijn productieve speelstijl en mee door een verkeerd timemanagement van grootmeester Auke Scholma staat tot op de voorlaatste dag bovenaan. Hij heeft namelijk ook het hoogste tegenstandergemiddelde en als hem voorbijstreeft en de partij tegen sluipmoordenaar Vadim Wirny gelijk spel wordt dan kan hij het toernooi gaan winnen. Gezien het programma is dit scenario niet onmogelijk. Vadim Wirny is alleen wel een uiterst geslepen tegenstander. Hij won in het volgende diagram van Mike's clubgenoot Steven Wijker in een opmerkelijke korte en krachtige partij.

Vakmanschap is meesterschap

Download Grolsch - Vakmanschap is meesterschap video on savevid.com

ondertitel: Lokzetten en combinaties


Thomy Mbongo - Mike Koopmanschap.
Partij: 26..., 6-11 een positionele lokzet. Wil wil de komende druk tegen veld 27 opheffen door 27. 39-34 te spelen en het initiatief nemen met het vooruitzicht van schijfwinst. Zwart speelde toch 1-6 en toen kwam na 28. 28-22, 17x28 29. 39-34, 24x33 30. 38x29, 23x34 31.32x12, 21x32 en zag wit dat hij lelijk gefopt was. Op iedere zet volgt namelijk 26-31 met vervolgens dam op veld 47 en winst. Na afloop werd in de wandelgangen bekend dat Mbongo in de slotfase tegen Paul Sier nog had kunnen winnen en dat heeft een rol gespeeld bij wits gretigheid naar winst.

Wouter Ludwig - Ruud Kloosterman. Een bekende positie, die merkwaardig genoeg slechts weinig keren voorkomt in Turbodambase. Zwart aan zet, kan afhaken met 24-29 en 23-28 of nog degelijker met 23-28 en afhankelijk van wits slagkeus 24-29 enz. Kloosterman is daar niet voor gekomen en speelt altijd interessant en consequent. Partij: 17..., 14-20 18. 25x14,9x20 19. 33-28. In oude studies is ook wel eens 33-29x29 onderzocht. 20-25. Een alternatieve zet zou 3-9 zijn. Verloop 20. 28-22! Heel opmerkelijk. Ongetwijfeld een echte studiezet. Ook aardig is om op te merken dat na het minder consequente 20. 43-39 ( laat immers 26-31 toe) zwart 3-9 als lokzet kan spelen. Wit mag dan geen dam halen door 27-22, 38-33 en 48-43 wegens een winnende naslag. Ooit in de praktijk voorgekomen met een schijf minder op het bord van beide kleuren. In de partij kan wit na 20..., 12-17 de manoeuvre 21. 36-31 en 22. 34-29 spelen. De zet 20..., 3-9 21. 38-33! lijkt me ook geen succes voor zwart door wits combinatieve en positionele mogelijkheden. Na 20..., 24-29 21. 36-31 zie ik ook alleen maar gevaren voor zwart. (11-17x17, 27-22 en 32-28 enz.) Kloosterman reageert met het rustige 11-17 21. 22x11, 6x17 22. 38-33, 17-22 23. 43-38, 22x31 24. 36x27. Er lijkt weinig aan de hand, maar zwart staat mogelijk gekraakt. Alleen 15-20 is namelijk nog speelbaar. Op 24..., 7-11 volgt de Coup Philippe en na 12-17 komt wit met 34-29 op dam of wint een schijf. Zwart was zich van geen gevaar bewust en speelde 24..., 3-9 waarna 25. 33-28 { dreigt met dam op 3 en na 24-29 volgt 27-22, 28-22 en 32-28 }. 9-14 en nu elegant de Coup Raichenbach door 26. 27-22, 18x27 27. 34-29, 24x22 28. 48-43, 25x34 29. 40x20, 15x24 en 30. 32-28, 22x33 3. 38x20 met winst volgde.